Bəxtin ögeyiyəm - əlimi tutmur
Uzaqların şeiri
Yaxınlığı
çoxmu gördün,
uzağımda
nə gəzirsən?
adın əzbərdir
dilimdə,
dodağımda,
nə gəzirsən?
Nə gəzirsən
yad şəhərdə?
Suyunmu
çatmadı sənin,
çörəyinmi
yetmədi?
Sevgimmi
sənə az gəldi,
ürəyimmi
yetmədi?
Nə gəzirsən
yad şəhərdə?
Orda
havalar zəhərli...
orda altı
ay gecədir,
burda
altı ay zəhərdi.
Nə gəzirsən
yad şəhərdə?
Xırda səsə
diksinərdin;
qorxudacaq
axı səni,
yad ürəyin
tıqqıltısı...
cəhənnəm,
göy şaqqıltısı.
Nə gəzirsən?..
Yaxınlığı
çoxmu gördün,
uzağımda
nə gəzirsən?
adın əzbərdir
dilimdə,
dodağımda,
nə gəzirsən?
Bilsəydi, yazıq ana...
bilsəydi,
yazıq ana,
oğlu
torpaqçün ölər,
dizi
torpaq olanda
o vaxt
vurmazdı şillə...
bilsəydi,
yazıq ana
öpərdi
dizlərindən,
öpərdi
gözlərindən,
sarılardı
dörd əllə,
o vaxt
vurmazdı şillə...
bir oğul
gəlir evə:
üzündə
barmaq izi,
dizində
torpaq izi –
başında
isə güllə!
bilsəydi,
yazıq ana,
o vaxt
vurmazdı şillə...
bilmədi.
14.09.2022